De volgende ochtend gaat de wekker erg vroeg. Om 08:00 uur staat de taxi klaar, dus we hebben 07:30 uur ontbijt afgesproken. Gek genoeg is de taxi dit keer op tijd. Volgens Pedro de eerste keer ooit. We zijn weer de eerste en dit keer is het een grote Amerikaanse bak van een wagen, prachtig. In Vinales moeten we weer mensen ophalen, dus off the mainroad, hup de kuilen in. Opnieuw ben ik erg blij met onze casa, want wat je tegen komt ziet er soms niet uit. Door twee Engelse met fietsen doen we er erg lang over om Vinales uit te komen. Uiteindelijk zitten we met 9 man gepropt in deze wagen en zijn we een ruim uur verder voordat we onderweg zijn. Ruim twee uur later komen we aan in Havana.
Hier moeten we allemaal de taxi uit. Wij gaan als enige van onze vorige taxigenoten naar Playa Larga en worden na wat hevig Cubaans overleg worden we verwezen naar een blauwe wagen. We gaan achterin zitten en al snel heb ik daar spijt van. Achterin kunnen de ramen niet open, alle gasdampen blijven hier ook lekker hangen. De wagen lijkt erg op de vorige, maar is toch een stuk minder comfortabel. Gelukkig mogen we er na 1,5 uur uit. Plaspauze!! Ik moest al sinds 08:30 uur en het is ondertussen al 13:30 uur. Gelukkig krijgen we hier ook even de kans wat te eten voor we verder rijden. Hierna op naar het laatste halve uurtje, de taxichaffeur heeft geen idee waar hij moet wezen. Er stapt al snel een Cubaan in die hem wel wilt helpen en i.c.m. met alle navigatie apps komen we allemaal op locatie. Het moment dat we voor onze casa rijden horen van van de andere reizigers duidelijk dat we een mooi plekje hebben. Hebben we het dan toch weer getroffen? Een man komt ons direct verwelkomen en laat ons de kamer zien die we hebben geboekt, of dat we liever de andere kamer willen en laat deze ook zien. Deze is veel ruimer en kost niks extra’s dus we kiezen voor deze. Weer een kamer met airco, prachtig uitzicht, fijn bed. Enige nadeel dit keer: bijna geen waterdruk onder de douche. Dus even geen haren wassen komende dagen. De man van de casa geeft ons nog even mooi uitleg over alles wat we kunnen doen in de omgeving en we gaan het strand opzoeken.
Strand
Het heeft enigzins een Thaise sfeer. Geen enorme luxe, maar wel rustig, paar strandtentjes en niet al te veel mensen. Na even relaxen doen we nog een rondje door het dorp. Even de boel verkennen. Toch nog ‘snel’ wat drinken bij die man met die grote grijns op z’n gezicht. Een verse kokesnoot kost bij hem maar 1cuc. Naast drinken, mogen we de kokos erin ook nog opeten, het wordt nog een flinke maaltijd. De meneer is zo vriendelijk, dat we hem rijkelijk belonen met een fooi. Hier kan de Nederlandse horeca wat van leren. Vanavond eten we bij de casa. Ik neem kip, Jelle varken. Schaaldieren is hier de delicatesse van de omgeving, maar na de dagen die ik heb gehad, ga ik dat niet riskeren. Het eten is weer top gemaakt, ook de kwaliteit van vlees is hier zo goed te proeven. Na het ontbijt beginnen we dag eerst met het scoren van een wifi kaartje. Onze minuten zijn bijna op en zondag’s is het verkooppunt hier dicht. Maandag reizen we weer door, dus de dag ervoor je mail kunnen checken is altijd verstandig. Omdat we toch op de helft zijn besluiten we even door te lopen naar de twee andere stranden in Playa Larga. De eerste lijkt een beetje vies, maar de tweede is een prachtig wit, bijna verlaten, strand. Dit strand heeft door flinke bomen, ook nog behoorlijk wat natuurlijke schaduwplekken. We duiken hier de zee in om even heerlijk af te koelen. Daarna keren we weer huiswaarts.
Krokodillen boerderij
Bij de casa regelen we een taxi die ons naar de krokodillen boerderij brengt. Eenmaal daar aangekomen geeft hij aan dat hij op de parkeerplaats op ons wacht. Maar het moment dat we binnen lopen, loopt hij achter ons met ons mee. Het voelt allemaal niet erg ontspannen en het voelt soms alsof hij ons iets wil aansmeren. Zo krijgen we ook een kleine caiman in onze handen gedrukt voor op de foto. We doen het maar, want ja, hoe vaak krijg je de kans een krokodil vast te houden? De foto’s zijn een beetje gemaakt en de beste man vroeg achteraf 2cuc per persoon en had natuurlijk geen wisselgeld. Het park is niet zo groot, maar achterin vinden we waar we voor kwamen. Een vijver vol dinosaurussen. De grote monsters die zo stil liggen alsof ze zijn opgezet. In het water lijken het net drijvende stronken hout. Ze observeren hun prooi (ons) doodstil. Een stel betaalt om met een hengel een stukje vlees boven de groep monsters te houden. Dit geeft wat beweging, maar heel rustig, heel gestaag komen er een paar dichterbij. Pas wanneer de krokodil die het dichtste bij is het zeker weet slaat hij toe. Hij is ontzettend snel en met die grote, krachtige kaak heeft geen prooi wat te zeggen. Het park zelf is niet zo veel, maar deze beesten, daar kan je heel lang naar kijken.
Eenmaal uit het park kun je een boottocht boeken over de Laguna naar een Resort wat de stijl is gebouwd zoals de Indianen dat deden. Het resort trekt onze interesse niet zo en de boottocht is volgens lonely planet ook niet heel goedkoop. We zien speedboten en een soort pendeldienst liggen en bedenken dat we daar eigenlijk niet veel zin in hebben. We geven bij de taxichaffeur aan dat we terug willen en we stappen weer in de oldtimer die ons heeft gebracht. We stoppen halverwege nog in een wijkje waar je nooit zou raden dat daar wat te zien is. Op een van de huizen is een kolibrie geschilderd en een oude man komt ons direct verwelkomen. Zijn achtertuin is lang en groen en staat vol bomen met verschillende soorten besjes. De kleine snelle vogeltjes vliegen om je oren. Welke kant je ook kijkt, vaak vind je wel een mooi vogeltje. Voor de voederbakken zie je ze mooi zweven terwijl die vleugels maar te keer gaan. De meeste zijn groen van kleur en schitteren mooi het licht. Op foto is het bijna niet vast te leggen.
Hierna rijden we terug naar onze casa. Een middagje strand, daar zijn we aan toe. Dus zo gezegd zo gedaan. We een eten wat op het strand en zoeken daarna een lekker rustig plekje. Tegen de avond gaan we terug en we eten weer rustig bij onze casa. Deze avond nemen we de uitdaging aan van de eigenaar. Wedstrijdje rummikub. Het eerste potje wint niet hij, maar Jelle. Daarna wint hij tweemaal. Als echte macho begint hij lekker op te scheppen, dus daag ik hem uit voor een potje Skipbo. Dit is nieuw voor hem, maar hij pakt het snel op. Eerste potje is voor mij, de tweede voor hem. Ondertussen is het al behoorlijk laat. Hans, de Nederlander die ook in onze collectivo hierheen zat is hier ook blijven slapen. Hij is hobby fotograaf en heeft te weinig opslagruimte en vraagt of we onze mening willen geven omdat hij er nog een paar moet schrappen. Ondertussen is het al 23:30 uur, een recordtijd voor ons. We horen dat vannacht de tijd een uur teruggaat. We lijken net een beetje gewend aan deze tijd, morgen lopen we weer achter. Ciénaga de Zapata
Fietstocht
Na ons ontbijt worden de fietsen gebracht die we deze dag hebben gehuurd. We gaan langs de kust in de richting van Playa Giron rijden, met het einddoel een zwemgrot ca. 18km verderop. De eerste stop is het wifiplein in het centrum. Iedereen maar wat van ons laten horen. Op de fiets heb je een lekker windje, de zon brand wel erg goed. We fietsen een aantal strandjes voorbij met de gedachte, ‘op de terugweg gaan we hier stoppen.’ Na ca. 12km stoppen we omdat we een pad zien richting zee. Hier zijn allemaal rotsen en dood koraal. We zien veel zee egels, dus besluiten hier niet de zee in te gaan. We maken er een plaspauze van en zetten het weer op het fietsen.
Eenmaal bij de ‘grot’, zien we ineens weer allemaal Russen. Iemand zou ze de woorden: ‘por favor’ moeten vertellen, want hun houding en manieren van bestellen zijn asociaal. We ergeren er ons al vrij snel aan. Opnieuw moeten we betalen voor het parkeren van de fietsen, maar er is verder geen entree prijs, dus ach. De Cuevo is erg diep en donker, als je daar zwemt zie je dus helemaal niet wat er onder je zit. Ik vind dat natuurlijk niet prettig, dus klim er bijna zo snel als ik kan weer uit. We zien hier ook duikers te water gaan, die zullen vast meer zien, het is hier namelijk 70m diep. We nemen nog een drankje bij het eettentje wat hier zit, maar het is duur en hygiënisch ziet het er niet uit. Na een drankje besluiten we dan ook op de fiets te stappen en weer terug te fietsen. Door het militaire gebied, duurt het wel ca. 12 km voordat je bij het eerste toegankelijke zandstrand bent. Jelle vindt iets verderop weer een pad en we fietsen deze af. We komen uit bij een privéstrand. Hartstikke mooi en je ziet aan stuk verderop een zandbank. Ik ben weer toe aan verkoeling en begin meteen met lopen. Jelle is wat voorzichtig en ik merk verderop meteen waarom. Door de zandbank is dit een ideale plek voor krabben. Hier worden ze behoorlijk groot en dit stuk is perfect voor ze om in te graven. Ik zie er een paar voor me uit rennen, gelukkig nog niet zo groot en ik stop met lopen. Vertel het Jelle en ik begin rustig met mijn weg terug. Jammer! Ik had zo’n zin in een duik. Maar een krab aan m’n teen heb ik liever niet.
We stappen de fiets weer op en besluiten terug naar onze casa te fietsen. Het is lunchtijd en bij deze strandjes zit niets. Jelle heeft ondertussen flink hoofdpijn, dus we drinken eerst wat vocht bij en koelen af in onze kamer met airco voordat we gaan. Lunchen doen we op het strand bij onze casa, waar genoeg restaurants zijn. Als we bijna ons eten en ons vele drinken op hebben begint me toch een stortbui los te gaan. De overkapping van het terras waar we zitten houdt het ook niet allemaal. Alle toeristen lekker dicht bij elkaar wachten tot het over is. Deze bui hadden we op de fiets goed kunnen gebruiken! Het strand is nat en aan de lucht te zien gaat het zo nog wel een paar keer los, dus i.p.v. Een dagje strand trekken wij ons terug in de casa. Even onze lichamen tijd geven voor herstel. In de middag fietsen we nog even naar de bank, want ja, alles is hier in cash, dus je moet wel genoeg in je portemonnee houden. We stoppen nog even bij het wifi punt om de digitale bankzaken te regelen en er komt weer een stortbui over. Eigenlijk weet je hier, als het regent, zoek dan vast onderdak. Het duurt namelijk nooit lang voordat het lijkt alsof de hemel uit de lucht valt, zo hard dat het regent. We schuilen bij een tentje wat fungeert als een soort mini super en tot mijn verbazing zie ik iemand met chips zitten. Zie ik dat goed? Jawel het is hier te koop! Het is niet echt goedkoop en het is een op en top Cubaanse versie, maar ik ben al bij al twee weken opzoek naar chips. Je moet het hier van de maaltijden hebben in Cuba, want in de supermarkten is bijna nooit iets voorradig en behalve bananenchips lijken snacks hier onbekend.
Hierna knappen ons wat op voor de avond en gaan we een keer buiten de casa opzoek naar ons diner. We lopen eerst naar het strand, maar terwijl we daar lopen valt in Playa Larga het stroom uit. Alles en overal pikzwart. Zullen we nog wel ergens eten kunnen krijgen zo? We besluiten terug te lopen en meer richting centrum te gaan. Gelukkig springen onderweg daar naartoe alweer de lichten aan. Eten zullen we krijgen! We zien een kleine pizzaria welke er wel goed en schoon uit ziet. Cubanen die wachten op hun bestelling, dus beide een goed teken en we bestellen hier wat. Voor onze verse ananassap wordt ook voor ons neus een ananas geschild en in de blender gedaan. De pizza heeft heel veel smaak en de Cubaan doet zijn best op het Engels. We eten aan een picknick tafel en het is heerlijk en snel. Het kost uiteindelijk maar 5 cuc per persoon, terwijl zo’n sapje bij sommige al 3cuc kost. Aanrader dus! Het is nog vroeg, want dit was natuurlijk geen driegangen diner, maar die fietstocht blijkt er toch echt behoorlijk ingehakt. Dus het zal is niet, inpakken en optijd naar bed. Morgen is het tijd voor Cienfuegos! We ontbijten weer lekker vroeg in de casa. De taxi komt tussen 09:00 uur en 09:30 uur, maar we zijn door het vroege slapen ook al ruim voor de wekker wakker. We kiezen ervoor een potje te kaarten aan de ontbijttafel. Hier zien we Hans weer die al wat heeft gezwommen in de zee. Lekker hoor, het water is hier heerlijk warm, dus als dit ergens kan is het hier wel. Hans vertrekt ook naar Cienfuegos, dus we praten nog wat tijdens het ontbijt en stappen om 09:30 uur dezelfde collectivo in. Deze rijdt een binnendoor weg, waar hij opnieuw iets typisch Cubaans kan laten zien: rijst drogen op de weg. Bijna een derde van het wegdek is bezaaid met rijst, om te drogen verteld hij nuchter. Ons lijkt dat met al die oldtimers en hun gassen niet erg gezond. Zeker niet als je verderop een grote vrachtwagen en tractor er over heen ziet rijden. Maargoed, het geeft een mooi plaatje.
