Thailand

We zijn er (19 oktober 2017)! Met de heerlijke luxe van Eva Air gevlogen, mooi flatscreen per stoel met ruime keuze uit films, series en spelletjes. Eten waarvan we niet wisten dat het in vliegtuigen van die kwaliteit kon, alles inclusief. Misschien is het normaal, maar naast mijn Ryan Air ervaringen toch wel een groot verschil. De taxi rit was erg lang, normaal zou je er in 30 min zijn. Nu toch 1,5 uur later door alle wegblokkades ter voorbereiding van de crematie van de Koning. De herdenking ceremonies starten 25 oktober 2017.

Het hotel, een plaatje. In het oude centrum, mooie tempels zijn we al tegengekomen onderweg, veel op loop afstand te doen. De stad zit al onder de versieringen met zwart/ wit (vaak al grijze) linten en onwijs grote billboards met afbeeldingen van de overleden koning. De kamer is ontzettend mooi in oude stijl.

Lekker te voet op pad. Het paleis is gesloten en rondom volledig afgezet. Iedereen in het zwart gekleed met gele bloemenkransen en de straten bezaaid met militairen en politie. Op aanraden van de receptie van het hotel richting de bloemenmarkt gelopen. Waar voor de speciale gelegenheid een boog van bloemen wordt gemaakt door tig vrijwilligers! Misschien dat hij morgen avond af is, dan gaan we zeker kijken, het is om de hoek.

Oow betreft het weer, het is nog steeds boven de 30 graden en dat terwijl het al 20.00 uur is nu. Vanmiddag vrijwel heldere hemel, waar we helaas weinig van hebben kunnen genieten.

Dag twee zit er al weer op. Vanochtend ons ontbijt. Een restaurantje met maar drie tafels. (Normaal zouden er op deze oppervlakten wel 15 staan. Aan het water, uitkijkend op de mooie tempel Wat Arun.

We dachten na het ontbijt eerst meer de veerboot naar Wat Arun te gaan, maar tijdens het ontbijt werd duidelijk dat naast de wegen ook de rivier geblokkeerd was voor vervoersmiddelen. Dus dan toch maar lopend de stad in. Wandelen, wandelen, wandelen. Waren er gisteravond veel Thaien in het zwart, nu stonden ze in de bloedhitte met zijn alle in een rij te wachten. De generale repetitie voor aanstaande woensdag. Uiteindelijk besloten we een museum in te gaan over de geschiedenis van Thailand. De propaganda van het ‘fantastische’ volk, ‘hele mooie’ tradities, ‘amusante’ poppenkasten en ‘betoverende’ danseressen kwam duidelijk naar voren. Niks mis mee toch, zeker niet in deze tijden. Wij hebben ons met de Engelse vertaling in de walkmans kostelijk vermaakt.

Vervolg naar Khoa San Road, walhalla voor backpackers. Hier blijken wij dus niets mee te hebben. Druk, toeristisch, maar wel wat minder zwart. We hebben heerlijk gegeten en zijn de tocht vervolgd.

Op de terugweg naar het hotel bleken de veerponten weer te varen. Dus hop, de boot op richting Wat Arun. Thonburi heet het aan de overkant van de rivier. Hier langs duidelijk armere straten richting Wat Arun gelopen. Eenmaal aan gekomen moest ik me uit respect voor het geloof in een lange broek en vestje hijsen. Niet makkelijk, gezien ik door de warmte vandaag doorweekt ben van het zweet.

Bij Wat Arun bood een man aan onze gids te zijn voor 140 baht(€3,10). De man was zo’n 75 jaar (schatten wij), sprak goed Engels en wist ons veel te vertellen over de reis van de Budda.

Terug bij het hotel zijn we snel nog even het zwembad ingedoken tijdens zonsondergang voor de nodige verkoeling. Daarna opnieuw eten bij het hotel. Dit keer hadden we het restaurant voor ons twee allen. Privé chef en borden voor heerlijk ‘Royal’ Thais eten met kerstverlichting aan de pier. Het was genieten!

Vanochtend besloten we naar Chinatown te lopen. Volgens een medewerkster een leuke plek en veel dingen te zien. 

De bloemenmarkt kwamen we weer tegen, dit keer was het pracht en praal af. Zie de foto’s, ongekend zoiets. Hierna was het zwoegen in de hitte door smalle straatjes, veel waggelende oude Thaitjes en luchtjes die we gelukkig niet veel kennen in Nederland. Na 1,5 uur zijn we, doorweekt van het zweet, maar wat gaan drinken bij Starbucks. Lang leve de westerse airco!
Hierna door richting het treinstation om onze treintickets van vanavond op te halen. Voordat we het trein station vinden, komen we eerst een tempel tegen. Wat voor mij inhoud: een toilet vinden, om me met mijn bezwete plakkerige lichaam in een lange broek en lange mouwen te hijsen..
In de tempel staat een enorme Gouden Budda beeld, het is een enorme toeristische attractie, maar dat interesseert de Thai niet, zij bidden gewoon door alsof het niets bijzonders is.

Een paar straten en risicovolle oversteekplaatsen verder treffen we dan toch het station. Direct besloten, dit takke eind wordt vanmiddag lekker door een taxi afgelegd ipv onze voeten.

Op weg terug heerlijk Thais gegeten en op zoek naar de pier, met de boot terug lijkt ons een goed idee. Maar waar is die pier. Ook deze kunnen Thaien soms goed verstoppen. De eerst volgende straat inks, daar moet het zijn volgens de kaart. Maarja, wat is hier een straat? ‘Nee, dit smalle steegje niet. Waar die auto uitkomt, laten we daar ingaan.’ Ook dat steegje wordt steeds smaller, het valt ons op dat ze ergens fikkie aan het stoken zijn. Maar wat we tegen kwamen had geen van beide kunnen bedenken. Een soort Chinees (ja Chinees, geen Thai’s) offerfeest! Honderden Chinezen en Thaien in het wit! (Na twee dagen zwart best gek) Een grote vuurkorf pal naast een soort pier, waar absoluut geen boot veilig kan aanhaven. In het midden van de menigte een aantal soort gigantische kaarsen, asdeeltjes vliegen door de lucht. Veel ouderen die in gebed gaan. Alle omringende straatjes voor met mensen en kraampjes waar je je kont niet kan keren. Bijzonder om mee te maken, zeker door er zo tegenaan te lopen.

Na dit avontuur de volgende pier opgezocht, waar het even wachten was op een plekje op de boot. Veilig terug in het hotel werden we blij verrast door Chakrabongse Villa’s, waar we tot eind van de middag nog heerlijk gebruik mochten maken van het zwembad en een douche/ badkamer ernaast. Super locatie, super vriendelijke medewerkers en topservice.

Maar het avontuur was nog niet ten einde. Door alle wegblokkades kon de taxi niet komen. Het hotel heeft een tuktuk geregeld om ons naar het station te rijden. Verschrikkelijke ervaring, zelfs Jelle vond de bestuurder te agressief rijden! We zigzagte door het verkeer heen, alsof we een trein moesten halen. (1,5 uur te vroeg). Wat ons eerder niet onwijs opviel, maar nu wel, was de smog. Al die uitlaatgassen van auto’s en tuktuks die gassen, remmen, gassen, remmen, allen alsof hun leven er vanaf hangt om die ene minuut eerder aan te komen op hun bestemming. Maar hè, we zitten nu in de nachttrein, dus we zijn heelhuids aangekomen. Tuktuks, niet voor herhaling vatbaar.

De banken worden hier nu omgebouwd tot bedden, dus wij gaan zo onze oogjes toe doen. Morgen, Koh Phangnan!
Het is nog een lange rit voor de boeg. Vertrek met de trein in Bangkok was om 19.30 uur, dan arriveren we in Surathani om 07.00 uur, dan om 08.30 uur de bus naar de kust, direct door op de boot om uiteindelijk om 11.45 aan te komen. We hebben bij het zwembad voor vertrek toch snel even een bungalow geboekt.

De volgende paar dagen brengen bij door in een Castaway Beach Bungelow, geen airco, met wel op het strand en voor maar €12,50 per nacht per persoon!

De dag beginnen we nog steeds in de trein. Hoe comfie het eruit ziet en ook lag..toch hebben we bijna geen oog dicht gedaan. Reden Jelle: onduidelijk, reden Sabine: de beesten vinden me lekker (insecten beesten natuurlijk pap!!) Met behoorlijk wallen onder onze ogen stapte we de trein uit bij de overstapplaats naar de bus. Hier stonden vele Thaien klaar om ons te voorzien van de juiste informatie. Geen probleem, maar moet dit zo chaotisch en gestrest op de vroege morgen? We krijgen een mooie oranje sticker met bestemming Koh Phangnan erop en na het omzetten van de voucher in de kaartjes hebben we nog tijd zat voor een rustig bakkie koffie. In tegenstelling tot de meeste Thaien, had deze mevrouw geen haast engeen sociale vaardigheden. Na 20 minuten hebben we gevraagd of de bestelling nog kwam, verontwaardigt reageerde ze dat het er natuurlijk aan komt. Hierna hebben we er nog 15 minuten op moeten wachten!

De bus is een oude luxe bus. Zoals bijna alles in Thailand, lijkt het alsof de afgekeurde spullen van het westen deze kant op zijn gekomen en hier nieuw leven krijgen. De stoelen zijn groot en ruimte zat, maar de kussens zijn versleten, smerig en je zakt er compleet in weg. Maargoed, een uurtje of wat hierin is te doen. Na de tuktuk, trein en de bus is het dan ook nog tijd voor de speed catamaran die ons na 1,5 uur varen bij het eiland brengt.

Eenmaal op de pier moeten we nog een taxi vinden. Deze waren er in twee vormen: scooter of jeep. Je raadt het al, de jeep is het geworden!

Deze lange reis heeft er bij beide flink ingehakt, dus de rest van de dag wordt het relaxen. Om de hoek blijkt een yoga / detox resort te zitten, hier hebben we een gezonde maaltijd naar binnen gewerkt en een massage geboekt. Nee, nog niet een echte Thaise, maar een heerlijke olie massage waarvan we goed tot rust zijn gekomen.

Die dames kunnen er wat van!

Direct door naar diner op het strand bij een fantastisch mooie zonsondergang. Een paar heerlijke honden (in Bangkok houdt men veel katten, op dit eiland juist veel honden) volgen met hun ‘wilde’ avonturen op het strand. (Krabbetjes)

Over het strand van dit ‘party eiland’ lopen we terug naar onze hut. Weinig mensen en rust is wat wij ervaren, de eigenaar geeft aan dat er deze maand geen party’s zijn ivm het overlijden van de koning.

Nu om 20.30 uur, is iedereen in een restaurantje of barretje te vinden. Wij niet, ons mandje roept, het was een pittige dag, morgen weer een nieuwe!

Na een middag en avond opladen hebben we op de tweede dag van ons Koh Phangnan zin om het eiland te gaan bewonderen. Naast een mooie hut, biedt Castaway Beach Bungalows ook nog eens een heerlijk ontbijt en Martin vertelt ons wat we allemaal kunnen doen. Het eiland is redelijk uitgestorven, omdat het een party eiland is en vanwege de koning er geen feesten zijn deze maand. Maar dat maakt het eiland niet minder mooi! Na ons rustige ontbijt hebben we besloten de 16journey tour te doen, met een jeep het eiland rond. Een jonge Thai haalt ons op in een grote 4×4 jeep, eerste halen we nog een Duits stel op en komen erna tot stilstand bij een oliefanten kamp. Iets waar wij eigenlijk geen behoefte aan hadden in Thailand omdat we negatieve verhalen horen over de ‘verzorging’ hiervan. We kregen een mooi verhaal te horen en mochten ze daarna kleine bananen voeren, aanpakken, naar de mond, slik en weg!!! En meteen weer een nieuwe vragen natuurlijk. Alsof je een cakeje in kruimeltje voor kruimeltje aanbiedt!

Hierna rijden we door naar de watervallen, het kost te veel tijd om alles te zien, maar we gaan naar twee kijkpunten, waarbij we bij een een half uurtje mogen zwemmen. Heerlijk koud bergwater na de wandeltocht omhoog.

Volgende stop, een kokosnoten boerderij, waar geen werkpaarden, maar werkapen zijn! De apen zijn getraint om de rijpe kokosnoten uit de bomen te plukken. Vervolgens pelt de mens deze met gevaar om hand kwijt te raken. We krijgen natuurlijk nog een kokosnootje te drinken & te eten. Tijdens het genieten hiervan vertelt de Thai dat er een pyton regelmatig het terrein op komt om kippen op te eten. Daarom heeft de familie ‘waak’ ganzen, die maken een heleboel kabaal bij onbekende bezoekers.

We gaan door naar Ko Ma, een eilandje dat aan Koh Phangnan vast zit middels een zandbank. Hier mogen we een uurtje gaan snorkelen. Zat vis gezien, wat ik geen pretje vindt, maar ik kan de schoonheid zeer waarderen.

Hierna rijden we de berg op om de zonsondergang in stijl te bekijken. Tot onze verbazing rijden we naar een pand dat eruit ziet als een resort wat nooit is afgemaakt. Graffiti op de muren, grijs, onbewoond, doods. Een plek waar wij zelf nooit naartoe waren gegaan. Gefascineerd liepen we achter de Thai aan door een overkapping, waar je verwacht te worden beroofd. Niets minder waar (gelukkig) aan de achterkant heeft men een bar gecreerd op de verschillende onafgemaakte verdiepingen van het resort. Wat een fantastisch en vrij gezicht geeft op het schiereiland en de zee. Toplocatie! Wat je natuurlijk zelf nooit vindt.

In het donker rijden we vervolgens naar de Thai zijn huis (sorry, naam vergeten). Hij is kok geweest in Australie en hij gaat voor ons koken. Schoenen uit, hondje erbij en aanschuiven maar. We hebben heerlijk drie gangen Thais gegeten.

Hierna zijn we weer netjes naar ons resort gebracht. Aanrader voor iedereen deze excursie. Vergeet de naam niet: 16journey !

Voordat we gingen slapen wilde we dit verslag nog even doen. Maar dat ging niet meer. Heel Koh Phangnan zat zonder stroom, dus ook geen wifi! Oftewel, weer verolicht lekker vroeg naar bed. (O wat erg!! 😉 )

De volgende ochtend na het ontbijt, (nog nooit zulk lekker fruit met yoghurt en muesli op) gaan we naar de pier. Op de boot naar Ko Tao. Op naar de PADI openwater cursus, waar Jelle onwijs veel zin in heeft en Sabine een beetje. Op naar luxe in het vijf sterrenresort,… denken wij dan nog..

De 25ste a.k.a. Dag 6 zijn we door gereist naar duikerseiland Ko Tao. Dit is waar bijna elke toerist komt om zijn PADI brevet te halen. Je hebt er een voor beginners genaamd scuba (alleen in het zwembad) of openwater ( de naam zegt het al, in zee). Als je dit brevet hebt kun je onder begeleiding van een gids in zee fun duiken gaan doen tot een diepte van 18m. Jelle wilde deze reis twee dingen graag doen: een tempel bezoeken (vink) en de duikcursus doen. Ik ben zelf wat angstig voor vissen, vooral voor veel en voor groot, dus je raadt het al, angsten overwinnen en gaan met die banaan. Dit keer namen we de ‘normale ferry’ i.p.v. de speed ferry, voor de simpele reden: vertrektijd van 12:30 uur is top. Helaas, niks minder waar. De boot was optijd, maar wachtte op klanten die moesten overstappen van een verlate andere ferry. Vertrek uiteindelijk om 13:10 uur. Naast laat, was de boot een stuk smeriger en de stoelen zo smal dat Jelle en ik al problemen krijgen met erop zitten door onze schouders. De boot was ook nog eens veel beweeglijker dan de speedferry. Tanita had het over een reispilletje gehad voor de ferry, ineens snapte ik hem!! We hebben snel een aflevering of twee van de serie Gotham gekeken om onze gedachten van de golvende boot te houden en met succes. Geen van beide ziek, zwak of misselijk de overkant gehaald. Maargoed ook, de wc was volgens Jelle niet normaal smerig, dus ik dacht mijn piesje wel 2 uur op te kunnen houden tot het resort. Met deze tegenvaller kom je dan aan op de pier van Ko Tao, waar de taxi van ons resort ons op zou halen om 14:00 (oorspronkelijk aankomst tijd), het was ondertussen 15:00 en geen taxi te bekennen met de naam Ban’s erop. Met backpack op de rug, extreem volle blaas en lichte irritatie van de afgelopen ervaring, beginnen we dus maar te lopen door een winkelstraatje paralel aan de zee. Misschien staat hij bij de volgende pier denkt Jelle. Onderweg wordt je dan wel 80 keer een taxi aangeboden waar je voor moet betalen. Gelukkig, na vijf minuten lopen vinden we toch al snel onze speciale taxi, kunnen we instappen en worden we naar het resort gebracht.

Jawel resort, want omdat ik van luxe hou, en niet zeker wist of we bij Koh Phangnan een mooi plekje zouden vinden had ik de cursus expres bij een aangeprijst vijf sterren resort geboekt. Helaas weer een tegenvaller, de medewerkers doen een beetje vaag, een beetje onvriendelijk. We worden door een stuk, wat er prima uit ziet, maar geen vijf sterren kaliber heeft naar de receptie gebracht. Daar worden we netjes maar vluchtig geholpen aan onze gratis ‘fan kamer’ voor duikcursisten. Deze kamer zag er op de website al niet uit, om deze reden hadden we al naar upgrade kamers gekeken. We wilde de superior in het nieuwe deel. Een beetje vervreemd keek ze ons aan toen we die vraag stelde. Ze rekende het nieuwe bedrag voor ons uit en toen we akkoord gingen mochten we naar boven lopen. We werden met een golfkarretje gereden naar een grijs groot pand. De kamer deur ging open en de Thai droop af.. maargoed ook voor hem.

Deze kamer was voor Thaise begrippen duur. Zeker gezien je korting krijgt van 500 bath (ca. 15,-) per nacht als cursust. De kamer was hartstikke ruim. Maar de spinnenrag met spinnen en wel hing in de kamer. Een vieze vlek op het witte laken. De schimmel in de badkamer. De hervulbare douchpompjes waren waarschijnlijk sinds dit nieuwe deel bestaat nog niet afgenomen. Snel op het balkon kijken, ojee, de deur trek je nog eerder uit zijn groeven dan open. Dan maar douchen ter verkoeling. Douche = koud… 2 min later… koud… 2 min later… kokend heet… 2 min later… nog steeds kokend.. we geven het tijdelijk op. Ooowwjee, de wcrol houder blijkt naast de douche, in de waterstraal te hangen. Doorweekt papier.

Dan maar even op bed bijkomen en kijken wat de rescensies ook alweer waren en of er een hotel in de buurt is. Zodat, als we gaan klagen morgen ochtend (cursus begint zo, dus nu weinig tijd), we altijd kunnen zeggen: Geld terug, we gaan wel ergens anders heen. De gratis wifi voor vier verschillende apparaten, niet werkend.
Jelle is nog altijd even rustig, maar ontevreden. Ik, het stoom komt zowat uit me oren. Dit was mijn dure safety!!

(Op de foto zie je een prima kamer, alleen viessss als je zou kunnen inzoomen)

Maargoed cursus begint, dus hop naar beneden. We maken kennis met een zestal Nederlanders en onze Nederlandse instructeur. Allemaal erg aardig en vol zin beginnen we die avond aan de cursus.

De eerste avond staat filmpjes kijken op de agenda. Met een vragenlijst als huiswerk. Eten kunnen we bestellen en tijdens de films opeten. Prima geregeld zo. Om 21:30 uur zijn we klaar. De volgende ochtend worden we weer om 08.00 uur in het klaslokaal verwacht, dus geen tijd voor onze klaagzang aan de receptie. Morgen tussendemiddag maar dan.

Ko Tao, 28-10-2017
Dag 7 De wekker staat erg vroeg. Om 08:00 uur les betekent aan de ontbijttafel om 07:15 uur. Die ochtend krijgen we alle in’s en outs over duiken te horen. We krijgen een uurtje lunch pauze en dan mogen we weer. In de middag gaan we het zwembad in om alle duiktechnieken te leren. Hier ontmoeten we Dan, de Engelse duikinstructeur die de helft van de groep voor zijn rekening neemt voor het praktijk gedeelte. Voordat we beginnen moet iedereen wel eerst zijn zwemskills bewijzen. Oftewel we moeten 200 meter zwemmen! Hoelang je erover doet maakt niet uit. 🙂

De andere test is 10 minuten watertrappelen. Of zoals we later horen, 10 minuten boven blijven zonder kant te raken. Zee ster en drijven maar! Heerlijk zo in het zonnetje. Vink onderdeel 1 = afgerond.

Wij zijn ingedeeld in Dan zijn groep samen met een ander stelletje. Dezelfde leeftijd en twee slimme vogels. Hun brein, onze zwemkunsten, we pakken alles snel op en worden (zoals vele te horen krijgen waarschijnlijk) als beste beginners groepje ooit bestempeld. Nooit erg om te horen natuurlijk! De dag was pittig, om 17.00 zijn we eindelijk klaar, we besluiten met zijn allen wat te gaan eten, Emiel de Nederlandse instructeur gaat mee

De volgende dag in Ko Tao is aangebroken, dit keer was het verzamelen al om 07.00 uur voor de eerste keer duiken in zee. Weer iets vroeger, maar we beginnen er beetje bij beetje aan te wennen.
We pakken na het ontbijt meteen onze spullen en gaan de boot op. We gaan naar locatie: Twins. De naam komt door de twee koraal riffen die in het water liggen naast een mooi schiereiland. Wat ik heel vind is dat het strand lekker dichtbij is. Als het wat misgaat kan ik daar met gemak naartoe zwemmen. We testen de apparatuur na het opzetten en we kunnen te water. Eenmaal onderwater meteen een zee van vissen, we zwemmen eerst richting zand voor een aantal oefeningen, maar we zien al meteen een mooie grote ‘groene’ schildpad langs zwemmen. Super mooi!
Hierna vliegen we met zijn vier door de oefeningen en dan gaan we visjes kijken. We kunnen beter vissen zeggen, niet een paar, maar een heleboel scholen vissen. In alle kleuren en maten

Na de eerste duik van ca. 35 minuten moeten we weer rustig naar het oppervlak de boot op. Je moet pauze nemen hebben we geleerd. Anders loop je kans op duikersziekte.

Hierna duiken we er nog een keer in.
Terug aan wal hebben we weer een uurtje lunchpauze en dan mogen we weer het klaslokaal in. De laatste theorie doornemen en dan is het tijd voor het examen. Allebei 2 foutjes! Je mocht er 15 hebben in 60 vragen, dus ruimschoots geslaagd.

(Hierboven een kletskous die we vaak tegen kwamen op onze wandelroute.. ze deed me aan iemand denken..)

Na het examen gaat de instructeur voor wie interesse heeft nog de verschiellende vissoorten bespreken. Ik vind dat we wel genoeg in de schoolbanken hebben gezeten. We brengen de was weg bij de receptie voor 50 bath per kilo (1,25 euro) wassen ze het voor je en kun je het de volgende dag ophalen. Daarna zoeken we een massage salon op waar we voor 300 bath (7,75 euro) een uur lang worden gemasseerd met heerlijke kokos olie.
Hierna vinden we een top tentje aan het water, Blue Waters (aanrader). Onze stijl ingericht, het eten ietsje duurder dan gemiddeld, maar zo veel beter! We vinden een tafeltje op het strand, voetjes in het zand en genieten maar. Opnieuw genoeg hondjes om naar te kijken als extra vermaak.

We zijn allemaal geslaagd voor ons theorie. Maar we moeten nog twee duiken praktijk, dus de wekker staat weer 06.00 uur. Vandaag gaat er nog een extra Dan mee, eentje met een camera, die een verslag gaat maken van deze duiken. Tijdens het ontbijt krijgen we te horen dat we naar Chumphon gaan om te duiken. Een locatie voor gevorderde normaliter, maar wij gaan omdat er weer walvishaaien zijn gespot. Iedereen is happy op een na, ik was net zo blij dat ik van het broekpiezen af was!! De angst was weer volledig terug, ik met lood in me schoenen en jelle vol enthousiasme zijn we de spullen gaan pakken en de boot op geklommen.

Op open zee mochten we er dan uit. Geen strand en land in zicht. Doodeng! Maargoed, eerst die oefeningen. Duikbril af, weer opzetten, leegmaken van water is geen probleem. Dan zie ik hoe diep het is. Officieel moeten we met een gecontroleerde noodwijze weer naar het oppervlak. Dat wil zeggen, lucht apparaat inhouden, geen adem meer halen en aaaaaa zeggen terwijl je tergend langzaam naar het oppervlak zwemt. Dat doe ik dus niet. Ik blijf gewoon lekker door ademen terwijl ik probeer tergent langzaam te zwemmen. Ik word weer terug getrokken. Daarna rustig worden en de tweede keer wel goed. Jelle zijn beurt, enthousiast gaat hij naar beneden. Dusdanig enthousiast, dat hij meteen de aaaa oefening omhoog wil inzetten. Dan probeert duidelijk te maken wat Jelle doen en na een paar seconde valt het kwartje. De oefeningen zijn een makkie. Hup en weer visjes kijken? Dit keer zien we wat grotere vissen, een mooie rog, maar de walvishaai blijft (stiekem toch jammer) uit ons zicht.

Eenmaal aan wal gaan we met zijn twee lekker zwemmen in de mooie zwembaden die bij ons hotel horen. ‘s Avonds kijken we nog naar de gemaakte film. Vooraf dachten we hem niet te gaan kopen (500 bath per persoon en dat kan jelle met zijn go pro vast beter). Toch niet, de man had er degelijk verstand van. Dus we hebben de film aangeschaft. Wie hem wil zien komt maar een keer bij ons kijken.

Na de film nog een gezamelijk diner. De groep is misschien nog gaan stappen, maar wij niet. Onze taxi staat morgen ochtend namelijk al om 05.30 uur klaar om ons naar de ferry te brengen. (6 uur reizen wanneer he vroeg vertrekt of 10 uur reizen als je later vertrekt. De keuze was snel gemaakt.

Nieuwe bestemming: de jungle in Khao Sok!

In alle vroegte gaat onze wekker, een lange reis voor de boeg. In het donker wachten we op de pier, de boot vertrekt 6 uur. De reis verloopt soepel bij de pier ontvangen we weer een sticker en eenmaal weer aan wal worden we d.m.v. Dat stickertje naar de juiste bus geloodst. Dit keer weer geboekt bij Lomprajah en dit keer weer een soepele vaart en een moderne schone bus. Eenmaal in de stad moeten we even wachten op een overstap naar een minibus. Hier hebben we verschillende verhalen over gehoord. De minibus heeft geen laadbak. Oftewel backpacks worden in de gang opgestapeld of er moet een stoel niet geboekt zijn, dan gaat die vol. het mini busje rijdt met een enorme vaart door het jungle landschap. Eenmaal aangekomen in Khao Sok is het weer overstappen geblazen, dit keer naar de pick up van het hotel, die al klaar staat en ons door wegen met enorme kuilen naar het hotel rijdt. De uitzichten zijn fantastisch onderweg! 

Aangekomen in het hotel worden we super vriendelijk ontvangen en naar onze bungalow gebracht. We krijgen veel leesinformatie over de accommodatie, de natuur en de vele excursies. Zo staat er ook dat het niet ongewoon is kikkers of kleine spinnen over de vloer te hebben. Zwiep ze gewoon naar buiten of geef het aan bij de receptie, dan doet een medewerker dit voor je. We besluiten die middag de tube tour te doen. Drijvend in een grote band de rivier af. Het was een hele belevenis. We gingen met twee gidsen en nog drie gasten de tour doen. Een fransman met zijn twee zoons. Een van de zoons had zijn zwemdiploma nog niet en werd in een drijfpakje gehezen. In het begin was hij een beetje angstig, maar volgens pap zou dat al snel verdwijnen.

Onderweg kwamen we de mooiste natuurlijke wonderen tegen. Rotsen zo hoog met ongelooflijk veel groen. Je vier op een rustig tempo, maar af en toe moet je door ‘kleine watervalletjes’ volg de gids was dan het advies. Waar Jelle en ik al snel achter kwamen tijdens deze reis, de Thaien leren geen zwemmen, ze leren het zichzelf. Dat zal je ook aan zijn wijze van manuvreren op de band. De mannelijke gids bleef bij het jongste kindje wat niet kan zwemmen, dus moet peddelen en sturen voor twee. Dat is niet makkelijk en het gaat op een gegeven moment dan ook fout. Niet het kindje, maar de gids zelf klapt om. Het is water waar je heel makkelijk kunt staan, maar het kindje wordt in zijn band door de stroming meegetrokken en dat te voet bijhouden is niet makkelijk. Gelukkig zagen wij het gebeuren. Ik ben snel in hun richting gepeddeld en het jongetje greep heel schattig direct mijn hand. Hierop kon de gids los laten om zelf weer in zijn band te kunnen stappen. Ik drijf rustig met het jongetje de versnelde stroming af en komen in redelijk stilstand water waar we rustig op de rest van de groep wachten. Hij praat niet, reageert niet, maar houdt mijn hand zeer stevig vast. Volgens mij was de activiteit toch allemaal wat te spannend. Hierna pakken de twee gidsen allebei aan een kant de band van het kind vast. Hier lijkt hij wat geruster bij en laat mij los.

Verderop zien we wat bewegen in de bomen. We letten goed op en zien drie apen! Nog meer beweging, het is een hele familie! Met baby’s en wel. Twee vechten het bijna uit in een boom en dat gebeurd allemaal terwijl wij rustig voorbij dobberen. Fantastisch!
Bijna aan het eind van de rit wordt de Fransman nog gebeten door een bubble vis. Zachtjes zouden die vissen kunneni bijten werd gewaarschuwd. Maar niet pijnlijk, heel zachtjes. Dat was dit dus niet, de man had best een diepe wond. Mijn angst voor vissen werd meteen weer een beetje aangewakkerd.

Na het eten komen we ons huisje weer binnen en vinden we ons eerste vriendje: een kikker. Jelle vindt vies, dus ik jaag deze even de kamer uit naar buiten. Tijdens dit jagen merk ik een ander vriendje op. Een grote spin in een hoekje. Ze zit erg stil. Ik besluit haar in een glas te gaan vangen en ook even buiten te zetten.
Dit liep niet helemaal zoals gepland, ze beweegt een paar stappen en ik zie dat een deel van haar lijfje een andere kleur heeft. Oftewel, nog groterdan gedacht! Dat past echt niet in dit glas! Dus loop ik naar de receptie voor hulp. Een beetje lacherig loopt een dame met me mee terug naar de bungalow. Zij pakt een plastic flesje uit de container en gaat te werk. Ze komt terug met de joekel en haar jongen!! Een heleboel klein spinnentjes met haar in dat flesje… de dames neemt het flesje mee en wij kunnen rustig slapen denken we tot dat we de deur naa de badkamer openen. Daar kriejoelen nog een heleboel van haar jongen over de grond. Jelle besluit de douche te gebruiken en spuit de hele badkamer aan. Alle spinnentjes door het putje. Hierna kunnen we rustig slapen. Voor de volgende dag hebben we de Lake overnight tour in het National park geboekt, 08.30 vertrekt dus 07.30 ontbijt..

De dagen van het National park Khao Sok zijn aangebroken. Eerst langs de receptie om uit te checken en onze backpack’s plus paspoorten veilig te bergen. We vertrekken deze ochtend met een minibusje, want we moeten nog een stuk om het park heen rijden voor de entree (ca. 2 uur).
Daar aangekomen stappen we over op een longtailboot. Ja, dat zijn die bekende, zodra je thailand googled kom je er zat tegen. Het is nog een ruim uurtje varen over het meer, maar dan komen we aan bij ons verblijf voor de nacht. Een paar primitieve bamboo hutjes, een bed, twee twijfelachtige lakens en dat is het. Voor de toiletten moet je een stuk lopen over gammelen planken waar her en der stukken missen. Een overdekt ‘restaurantje’ waar we vanavond ons avond maal zullen nuttige en wat kano’s aan de kade als vermaak. Fantastische ervaring om hier te mogen verblijven. Maar dat is niet alles, we beklimmen een waterval. Die er een beetje zielig bij ligt door het weinige regen van de afgelopen dagen. Het is wel erg

hilarisch om de weg te banen door de modderbende. Hierna gaan we op bootsafari. Maar weinig te zien helaas. We zien een mooie arend en een buffel zo ver in de verte dat je een donkere vlek ziet. Zodra we in de buurt komen gaan ze snel weg. Logisch, die longtail boten maken een herrie! Terug bij ons verblijf krijgen we een heerlijk Thais avondmaal, natuurlij kip, roerbak en fruit als toetje (zoals altijd) en hierna krijgen we nog wat vrije tijd. A het eten praten we nog even met onze mede reizigers. Een Mexicaans stel, een Amerikaans stel, een Duits stel en twee Belgische dames. Met het Mexicaanse stel hebben we leuke gesprekken over werk en de situatie in onze landen. De Duitsers hebben drone waarmee ze mooie beelden hebben geschoten. Jelle wil hier natuurlijk alles over weten. De Amerikanen zijn typische Amerikanen, overdreven, luid en nergens bang voor, prima mensen, maar een echte klik is er niet. Jelle doet ‘s nachts geen oog dicht. Het matrasje is dun, hard en ligt direct op de grond. Ik moet elke twee uur naar de wc, wat een hele wandeling is. Vooral de laatste keer, gezien de electriciteit uitviel en terug komen bij ons bed zonder het meer in te wandelen zo weg erg lastig wordt. Maar het is gelukt! ‘s Avonds hebbens we hier weinig last van muggen, maar je ziet wel overal, echt overal, salamanders. Hele kleintjes, vaak wit gekleurd, ik vind het wel wat hebben.

De volgende dag, niet omdat we het al gewend zijn, weer vroeg op. Dit keer ochtend safari, dit keer weer wat mooie arends gezien, maar verder blijft de buit uit. Ik raad ook iedereen die deze trip maakt aan een verrekijker mee te nemen. Na de ochtend safari, ontbijt, wat vrije tijd om te zwemmen en dan richting afronden. Op de terug weg varen we nog langs de grotten die van de binnenkant anders is dan we in Europa gewend zijn. Er zijn geen paden aangekegd, dus je moet opletten waar je gaat staan omdat je anders snel onderuit gaan. De grot zit vol vleermuizen, er is één spin gespot en verder natuurlijk de mooie pilaren die je in elke grot tegenkomt. We verwachten allemaal direct terug te varen maar we krijgen nog een zwem- en lunch stop op een heel mooi plekje tussen een paar kleine eilandjes. Je kunt niet aan wal, maar het is een mooie plek voor een paar kiekjes. Hierna is het nog een stukje reizen, maar komen we weer terug bij het Khao Sok Riverside resort. De andere beginnen diezelfde dag nog aan hun reis naar Krabi. Wij kiezen nog voor een nachtje bijkomen en zullen de volgende ochten ook die kant op gaan. We hebben hier nog geen hotel gevonden en het geld gaat hier, ondanks de goedkope prijzen er snel doorheen. We kiezen ervoor om i.p.v. Krabi naar Ao Nang te gaan, dit ligt ernaast, aan het strand en hier zijn een aantal goedkope hotels die er goed uit zien.

Vandaag vertrekken we in de ochtend richting Ao Nang, je raadt het al, we moeten weer optijd weg. Dit keer omdat we kunnen kiezen tussen een snelle bus van 2,5 uur in de ochtend of een rit van 4 uur aan het einde van de middag. Dan maar te vroeg in Ao Nang.

Als we door Ao Nang rijden zien we veel toeristen winkels, twijfelachtige massage salons en veel troep overal. Ons hotel ligt in een drukke straat een beetje verscholen, maar de receptie ziet er goed en schoon uit. We verblijven vannacht in Silver Sand Suites en als dat bevalt boeken we er wel bij. De kamer is groot, airco aanwezig, tv aanwezig en we hopen op een warme douche (Hoh Tao was warm koud, jungle dagen koud en een keertje niet aanwezig), maar helaas, weer geen warm water. De kamer is vies, maar ondertussen raken we daar aan gewend. De rest van de kamer ziet er gewoon top uit.

We gaan de omgeving verkennen door een stuk te wandelen. Overal waar je loopt wordt naar je geroepen, is het niet een taxi, dan is het wel een restaurant eigenaar, of een massage salon of een pakken winkel (terwijl die mannen zelf vaak in een afgrijselijk oeverhemd lopen). We worden hier een beetje treurig van. De prijzen voor eten en drinken zijn hier ook twee keer zo hoog. We besluiten het bij een nacht te houden en door te gaan naar iets anders. Maar waar naar toe? Het reizen zijn we een beetje zat. Dus graag een locatie waar we een tijdje kunnen blijven. We horen onderweg goede verhalen over Koh Lanta, een rustiger eilandje iets ten zuiden van Krabi. Ik vind hier een leuke plek voor 800 bath om de overnachten. Het lijkt op Castaway Beach Bungalows in Koh Pangnan, maar dan met zwembad en restaurant. We boeken een minibus om 11 uur. Dit keer eerst is even uitslapen! We eten bij een tentje aan de overkant en kijken de rest van de avond series in bed. Heerlijk even bijkomen.